Mojej żonie odmówiono znieczulenia podczas porodu. Teraz, po zapoznaniu się z powodem tej decyzji, zamierzam pozwać szpital.

Coś było nie tak

Siedząc tam, wpatrując się samotnie w wejście na oddział położniczy, miałam wrażenie, że czas stanął w miejscu – minuty ciągnęły się niemiłosiernie. Ogarnęło mnie uczucie, że coś jest nie tak, coś, co wykraczało poza okropności bieżących wydarzeń. Wokół mnie panował zgiełk, ludzie mijali się w pośpiechu, nie zaszczycając mnie spojrzeniem. Byłem uwięziony w spirali niepewności, nie mogąc się z niej uwolnić ani zrozumieć, dlaczego Joyce musiała znosić takie cierpienie.

Rzucające się w oczy szepty i uśmieszki

Dwie pielęgniarki przeszły obok mnie, szepcząc i uśmiechając się szyderczo, jakbym była niewidzialna. Ich uniformy szeleściły cicho przy każdym kroku, a zimne, nieprzeniknione spojrzenia omiatały mnie protekcjonalnym wzrokiem. Co to miało znaczyć? To pytanie płonęło w mojej głowie, a pod skórą dusił się gniew. Mimo to milczałam, kurczowo trzymając się nadziei, że ktoś w końcu udzieli nam odpowiedzi, których desperacko potrzebowaliśmy. Jak mogli być tak obojętni po tym wszystkim, przez co przeszła Joyce?